خود تنظیمی چیست؟
خودتنظیمی در روانشناسی کودک به معنی توانایی درک و مدیریت رفتار و واکنش شما به احساسات و چیزهایی است که در اطراف شما اتفاق می افتد.
این شامل توانایی:
- تنظیم واکنش به احساسات قوی مانند ناامیدی، هیجان، خشم و خجالت
- پس از چیزی هیجان انگیز یا ناراحت کننده آرام شوید
- تمرکز روی یک کار
- تمرکز مجدد بر روی یک کار جدید
- کنترل تکانه ها
- به گونه ای رفتار کنید که به شما کمک کند با دیگران کنار بیایید.
چرا خودتنظیمی مهم است
همانطور که کودک شما رشد می کند، خودتنظیمی به او کمک می کند:
- در مدرسه یاد بگیرید – زیرا خودتنظیمی به فرزند شما این توانایی را می دهد که در کلاس درس بنشیند و گوش دهد
- به روش های اجتماعی قابل قبول رفتار کنید – زیرا خودتنظیمی به فرزند شما توانایی کنترل تکانه ها را می دهد
- دوست پیدا کنید - زیرا خودتنظیمی به فرزند شما این توانایی را می دهد که در بازی ها و گفتگوها به نوبت بازی کند، اسباب بازی ها را به اشتراک بگذارد و احساسات را به روش های مناسب بیان کند.
- مستقل تر شوید – زیرا خودتنظیمی به فرزند شما این توانایی را می دهد که تصمیمات مناسبی در مورد رفتار بگیرد و بیاموزد که چگونه در موقعیت های جدید با راهنمایی کمتر شما رفتار کند.
چگونه و چه زمانی خودتنظیمی ایجاد می شود
کودکان از طریق روابط گرم و پاسخگو خودتنظیمی می کنند . آنها همچنین با تماشای بزرگسالان اطراف خود آن را توسعه می دهند.
خودتنظیمی از زمانی که کودکان نوزاد هستند شروع می شود. بیشتر در سنین کودکی و پیش دبستانی ایجاد می شود، اما تا بزرگسالی نیز به رشد خود ادامه می دهد.
به عنوان مثال، نوزادان ممکن است برای راحتی انگشتان خود را بمکند یا اگر نیاز به استراحت از توجه دارند یا خسته می شوند، از مراقبان خود نگاه کنند.
کودکان نوپا می توانند مدت کوتاهی برای غذا و اسباب بازی منتظر بمانند. اما اگر بچههای نوپا واقعاً میخواهند، اسباببازیها را از بچههای دیگر میربایند. و عصبانیت زمانی اتفاق می افتد که کودکان نوپا تحت تأثیر احساسات قوی قرار می گیرند.
کودکان پیش دبستانی شروع به دانستن نحوه بازی با کودکان دیگر کرده و درک می کنند که از آنها چه انتظاری می رود. برای مثال، اگر در سینما هستید، یک کودک پیش دبستانی ممکن است سعی کند با صدای آرام صحبت کند.
کودکان در سنین مدرسه در کنترل خواسته ها و نیازهای خود، تصور دیدگاه های دیگران و دیدن هر دو طرف موقعیت بهتر می شوند. به عنوان مثال، این بدان معناست که آنها ممکن است بتوانند با بچه های دیگر بدون بحث و جدل مخالفت کنند.
پیشنوجوانان و نوجوانان در برنامهریزی، انجام کارهای دشوار، رفتار مناسب اجتماعی و در نظر گرفتن اینکه چگونه رفتارشان بر دیگران تأثیر میگذارد، بهتر عمل میکنند. به عنوان مثال، فرزند نوجوان شما ممکن است زمانی که در حال مذاکره با شما درباره مقررات منع رفت و آمد است، به دیدگاه شما فکر کند.